WOENSDAG 7 NOVEMBER 2018
7:15
Eleanor zit na haar scheiding al vijf jaar financieel aan de grond in Paradise. De ex betaalt soms zijn helft van de hypotheek en bijna nooit alimentatie. Ze staart uit het achterraam. De zon komt langzaam op boven Sawmill Peak. Het uitzicht over het dal naar de bergflanken in de verte is prachtig. Ze slaakt een diepe zucht en loopt in haar duster naar de keuken om koffie te zetten. 
Even later zit ze met koffie en een sigaret op het terras in het najaarszonnetje. Rechts een privé pad naar beneden het dal in, links het al jaren niet meer gebruikte zwembad. Naast de garage een cognackleurige camper. Ze heeft hem vorige maand gekocht. Na de tweede sigaret gaat ze naar binnen om zich te douchen en aan te kleden. Vandaag is een belangrijke dag.

Twee maanden geleden kwam er een brief van haar ex. Hij is hertrouwd en wil haar uitkopen uit het huis. Ze gunt het hem niet, maar na een week nadenken is ze toch akkoord gegaan met zijn voorstel. Ze heeft hier niets meer te zoeken. Het huis is ondertussen verdubbeld in prijs; de $ 250.000 kan ze gebruiken om ergens anders opnieuw te beginnen. Waar is nog even de vraag. Om drie uur vanmiddag is de overdracht, het geld staat al op haar rekening.

8:30
Eleanor pakt de stofzuiger om voor de laatste keer de boel aan kant te maken. Haar schilderijen, boeken, platen, fotoalbums en andere persoonlijke spullen zijn al opgeborgen in de camper, het huis ziet er ongewoon opgeruimd en netjes uit. In de slaapkamer haalt ze het bed af, vouwt het dekbed op en doet het in een vuilniszak. Ze pakt haar weekendtas in en checkt of ze niets vergeten is. De kasten zijn leeg. Nadat ze ook de badkamer geïnspecteerd heeft, gaat ze naar de camper. Ze zet de weekendtas en het beddengoed onder de opklaptafel, pakt haar rugzakje, sluit de camper en loopt het pad af het dal in. 
Ze kent het dal op haar duimpje. Ze volgt het pad naar beneden en slaat linksaf het bos in. Het is doodstil, ze hoort alleen de wind door de dennen ruisen. Na een uur lopen nadert ze de brug over het riviertje dat door het dal meandert. Nog een bocht in het pad en ze is er. Dit is haar lievelingsplek. Om de brug te bouwen zijn er bomen gekapt en de zon schijnt uitbundig op de oever van het riviertje. Zelfs nu in november bloeit er nog van alles. Ze gaat zitten op de steiger naast de brug, doet haar schoenen en sokken uit en laat haar voeten in het water bungelen. Het is 11:00 uur, ze heeft tijd zat. Ze sluit haar ogen, leunt achterover en geniet van de zon.
Een tijdje later staat ze op, droogt haar voeten en doet haar sokken en schoenen weer aan terwijl ze een laatste blik op het riviertje werpt. Dan draait ze zich abrupt om en begint de weg omhoog terug naar het huis. 

14:00
Haar telefoon gaat. Het is de ex, hij is al in de buurt, is het goed als hij wat eerder komt. Eleanor vindt het best, ze zit al een uur kettingrokend op het terras op hem te wachten. Ze leegt de asbak en loopt naar straat om het hek te openen. Er nadert een blauwe jeep. 
De jeep rijdt langzaam de oprijlaan in en stopt naast de camper. De ex stapt uit. Hij kust haar wat onwennig op de wang en samen lopen ze richting het huis. Ze geeft hem de sleutels en laat hem in z’n eentje naar binnen gaan. Na een half uurtje komt hij weer naar buiten, met twee mokken koffie. Ze gaan op het terras zitten en voor de laatste keer kijkt ze naar het uitzicht, terwijl de ex zenuwachtig de stiltes volpraat. Als ze haar koffie op heeft, wenst ze de ex een fijne tijd met zijn nieuwe vrouw en maakt zich op om naar de camper te gaan. “Je bent hier altijd welkom”, hoort ze hem nog zeggen als ze in de cabine klimt en de motor start. Ze rijdt de straat uit en slaat met een knoop in haar maag aan het einde linksaf, de Skyway op.
Bij de parkeerplaats van de nieuwe Starbucks stopt ze. Ze bestelt een Cold Brew Latte en een mozzarella & groenten focaccia en gaat ermee naar het overdekte terras. Uit haar rugzakje haalt ze de wegenkaart van Californië. Aan de andere kant van Sawmill Peak, ten oosten van Paradise, volgt route 70 het treinspoor door de bergen langs de Feather Creek rivier. Ze is er nog nooit geweest, de ex had tunnelvrees. Op de kaart ziet ze een paar campings en wegrestaurants staan. Daar gaat ze beginnen; met een uur rijden kan ze op route 70 zijn en dan is het nog licht als ze bij de eerste camping aankomt. Een echt plan heeft ze niet, voorlopig maar eerst eens weg uit Paradise.

16:00
Eenmaal buiten Paradise ontspant Eleanor zich. De camper is oud maar heel comfortabel. Na een uur rijden draait ze route 70 op. Links rijen met dennenbomen die steil omhoog de berg opklimmen, 10 meter onder en naast haar de rivier. Aan de overkant het treinspoor. In de verte twee bruggen boven elkaar die de rivier oversteken, de onderste een spoorbrug, de bovenste een stalen boogbrug voor route 70. Ze kruisen elkaar in het midden van de rivier. Bij de bruggen aangekomen stopt ze. Een smalle weg links gaat naar Pulga Town, een oud mijnwerkersdorpje. Eleanor heeft er vagelijk over gehoord: het is drie jaar geleden gekocht door de dochter van een rijke advocaat. Die heeft het opgeknapt en je kunt het dorp huren. Onder het vrolijk gekleurde plaatsnaambord van Pulga is een bordje gespijkerd met ‘Personeel gezocht’ en een telefoonnummer. Zal ze? Ze besluit het nummer te bellen maar komt er achter dat haar telefoon geen bereik heeft. Ze kijkt op de kaart en ziet dat het hooguit tien minuten rijden is naar Pulga. Ook als het niks is kan ze nog op tijd voor het donker een kampeerplaats vinden.
De weg kronkelt omhoog de berg op, dwars door het dennenbos. Op het hoogste punt slaat ze rechtsaf naar het dorp. De toegangshekken staan open, ze parkeert de camper bij andere auto’s op een open veld. Een onverharde weg loopt recht naar beneden naar de rivier, Eleanor kijkt om zich heen en ziet een jonge vrouw staan op de veranda van een van de houten gebouwen. 

Even later heeft Eleanor een baan. Betsy, de jonge vrouw en eigenaar van Pulga, is op zoek naar hulp met, nou ja met eigenlijk alles: het onderhoud van de houten huizen, koken voor gasten, schoonmaken, fruit plukken, boodschappen doen, de dieren verzorgen. Tegen kost en inwoning kan Eleanor zo lang blijven als ze wil. 

17:00
Het begint te schemeren. Eleanor is druk bezig de spullen uit haar camper naar een roze geschilderd huisje beneden bij de rivier te brengen als er een bus Pulga binnenrijdt. Het is een band uit LA die de komende dagen een EP komt opnemen in het oude schoolgebouw. Betsy kent ze, het dorp vult zich met gelach en geroezemoes. De gekleurde feestverlichting gaat aan en als Eleanor klaar is met uitpakken loopt ze tussen de lichtjes door naar de school.
Betsy staat binnen achter de bar en stelt haar aan de bandleden voor terwijl ze een glas wijn voor Eleanor inschenkt. 
Eleanor gaat zitten in een van de zwarte chesterfields en kijkt door de hoge oude ramen naar de rivier in de verte. Wat zouden haar ex en zijn nieuwe vrouw doen nu? Ze schudt de gedachte van zich af. Iemand heeft de open haard aangestoken en het is behaaglijk warm. 

21:00
Na het eten wandelt Eleanor door het dorp, richting rivier. Overal staan kleine houten cabines, sommigen met buitendouches. Een paar van de oorspronkelijke houten gebouwen zijn in vrolijke kleuren geschilderd en midden in de boomgaard staat een grote gemetselde jacuzzi, naast een vuurplaats. Er scharrelen drie dikke varkens en geiten en kippen rond. In de verte hoort ze een trein naderen, die even later het dorp passeert. Ze steekt beneden in het dorp het spoor over en klimt op een rots die boven de rivier uitsteekt. Ze gaat zitten, haalt uit haar rugzak een half gevulde fles wijn en neemt een slok. De rivier is betoverend mooi in het maanlicht. 

DONDERDAG 8 NOVEMBER 2018
6:30
Eleanor wordt wakker van een luide knal. Ze hoort stemmen buiten, trekt haar duster aan en gaat kijken wat er aan de hand is. Bij de rivier staan Betsy en een paar van de bandleden. Eleanor loopt naar ze toe. Ze kijken en wijzen naar het noorden. Verderop, bij de dam in de rivier, is een hoogspanningskabel geknapt en heeft wat lage begroeiing in de fik gezet. Pulga Town zit zonder stroom. Aan de overkant van de rivier, over route 70, komen brandweerwagens aangereden. Ze steken de stalen boogbrug over en rijden de smalle weg om Pulga heen naar de dam. Even horen ze niks anders dan sirenes. De brandweerwagens stoppen bij de dam en beginnen de brand te blussen. Er staat een harde oostenwind en Eleanor kan zien dat de brand langzaam de berg opklimt richting Sawmill Peak. Als een half uur later de vlammen gedoofd lijken gaat Eleanor terug naar het roze huis om zich in het donker aan te kleden. Betsy en de bandleden lopen ondertussen de heuvel op om de generator bij het schoolgebouw op te starten. Niets aan de hand, dit gebeurt wel vaker. De lichten in het dorp gaan weer aan. 
07:30
Eleanor meldt zich in de keuken van de school en helpt Betsy met het ontbijt. Ze zet koffie en dekt de lange tafel terwijl Betsy een paar pannen met bubble & squeak, een Engels gerecht dat Eleanor nog nooit gegeten heeft maar dat heerlijk ruikt, op het vuur zet. De bandleden druppelen binnen en gaan aan tafel zitten. De zon schijnt op de veranda. Het belooft een mooie dag te worden.
09:00
De bandleden beginnen hun instrumenten en PA uit te pakken. Eleanor ruimt de tafel af en schuift hem daarna tegen de muur om ruimte te maken. Als ze wat later buiten op de veranda staat te roken betrekt het. De generator staat te pruttelen. Ze maakt haar sigaret uit en gaat weer naar binnen. Betsy heeft gevraagd of ze de bar wil doen vandaag. Ze heeft er zin in, en als ze achter de bar plaatsneemt begint de band een eerste sessie. 

De brandweer verderop bij de dam ondertussen, is de brand niet meer meester. De harde oostenwind heeft het vuur recht omhoog, de berg op, richting Sawmill Peak gejaagd. Aan de andere kant van de berg stuiteren brandende sintels naar beneden richting Paradise. De lucht zelf lijkt van vuur en overal ontstaan kleine brandhaarden. Er is geen houden meer aan.
De ex en zijn vrouw staren met afschuw vanaf het terras achter het huis naar Sawmill Peak aan de andere kant van het dal. Ze moeten hier weg zien te komen. Zonder iets mee te nemen rennen ze naar de blauwe jeep en rijden de straat uit, rechtsaf de Skyway op, weg van het vuur. Het lukt ze om Paradise te verlaten, van het huis blijkt een week later niets over te zijn.

13:15
In Pulga Town speelt de band hun beste set. Er is nog voor zeven uur stroom, dat moet genoeg zijn. Eleanor staat achter de bar en lacht ontspannen. Haar nieuwe leven is begonnen.

MEER

COMING OUT
Vanaf zijn geboorte was er iets aan de hand met A. In de wieg had hij geschreeuwd om niks, wat dan even abrupt ophield als het begonnen was. Zijn vader werd in één jaar tijd grijs
FAMILIEBERICHT: HET PORTRET
Het is een merkwaardig jaren zeventig portret van een familie op een kobaltblauwe, afgesleten velours bank met teakhouten armleuningen. Aan de muur boven de bank hangen twee papieren kerstklokken
FAMILIEBERICHT: DE BRUG
Ik werd geboren onder een brug. Tenminste, dat heb ik er in de loop der jaren van gemaakt. Niet zomaar één natuurlijk: ik ben geboren onder de Golden Gate en de lichtjes daarvan schijnen over mijn leven. America, America ...
ONDERWEG
Het was een krankzinnige setting. Ze waren in Hamburg. Tussen de bordelen en gokhallen op de Reeperbahn stond theater Tivoli
MEISJE
  Ik ben een meisje van achtentwintig en buiten is het een regenachtige zondag. Dat kan ik verder niet helpen, maar het is wel zo. Voor de vijfde keer vandaag luister ik naar Deep Dead Blue van Elvis Costello en Bill Frisell
FAMILIEBERICHT: KERMIS
Wat ik me het best kan herinneren zijn de keren dat mijn broer mij meenam naar de kermis. Vaak gebeurde dat niet, want hij was me liever kwijt dan rijk in die jaren. (De kermis was fantastisch
THINGS IN OUTER SPACE
SOL 54, 9.50 uur Jacob uitgezwaaid bij de steiger. Hij was de laatste. De missie is over, ik ben de enige die hier achterblijft. Het is de bedoeling
HET OUDERLIJK HUIS VAN MIJN VADER
Het huis is oud. De grijze marmeren gang die dwars door het huis loopt is op plekken gebarsten. Rechts een deur naar de woonkamer, dan de trap, en voor het toilet een gangetje naar de keuken.
PARIJS
De oude man schuifelde over straat. Het was september, de zomerwarmte hing nog in de stad, maar de zon scheen vandaag niet. Hij was op weg naar Cimetière de Passy.
HET ONGELUK
Vijfendertig dagen lag ze al in coma. Tenminste, dat vertelden de mensen rond haar bed. Ze wist wie ze waren: haar ouders, haar broer, haar vrienden. Ze zaten rond haar bed en praatten met elkaar en soms ook tegen haar
Back to Top