Camille Fernan was het mooiste meisje van de stad toen ze op een onbewaakt moment een straat buiten de bebouwde kom overstak en geschept werd door een truck-met-oplegger

Toen Camille wakker werd realiseerde ze zich in eerste instantie niet waar ze was. Ze lag in een bed onder vreemde lakens en rook iets dat haar vaag deed denken aan haar oma

De ommuurde tuin bleek bij een psychiatrisch ziekenhuis te horen. De wandelende mensen en het oude mannetje woonden op de gesloten afdeling

 "Ze zeggen dat je, als je lang tegen de zon inkijkt, een gat in je hersenen brandt. Dat je dan voor de rest van je leven een gloeilamp met je meedraagt, als om je gedachten bij te schijnen

Zondags was het feest in het ziekenhuis. Ze mocht uitslapen, waar ze weinig aan had, want sinds ze echt wakker was kon ze überhaupt niet of nauwelijks meer slapen

Langzaam draaide de vrachtwagen het smalle straatje in dat naar de parkeerplaats leidde en dat alleen als zodanig te herkennen was door een provisorisch handgeschreven bord met 'truckstop, 25 meter'

Een maand later werd Camille genezen verklaard en ontslagen uit het ziekenhuis. Terwijl ze in de auto naast haar vader zat die onophoudelijk sprak, keek ze door de voorruit naar de markeringstrepen