5
Langzaam draaide de vrachtwagen het smalle straatje in dat naar de parkeerplaats leidde en dat alleen als zodanig te herkennen was door een provisorisch handgeschreven bord met 'truckstop, 25 meter' erop en een pijl naar rechts, die meer naar boven wees dan de bedoeling van de maker geweest kon zijn. Vanaf de weg was nauwelijks te zien dat er plaats was voor zeker 20 camions. De chauffeur parkeerde zijn truck tussen twee andere, stapte uit en liep naar het café. Hij ging naar binnen en keek om zich heen, maar er was niemand. Op het geluid van zijn roepende stem kwam er een meisje uit de keuken tevoorschijn. Hij bestelde een glas bier en een uitsmijter en ging aan het enige tafeltje zitten dat het café rijk was. Normaal werd het gebruikt door de toiletjuffrouw. Het was rustig voor dit uur van de dag.
Toen hij zijn bord leeg had bestelde hij nog een glas bier en haalde, nadat hij zijn handen met een servet had schoongemaakt, uit de binnenzak van zijn spijkerjack een envelop met foto's die hij zorgvuldig voor zich op tafel rangschikte. Het waren foto's van een meisje van begin twintig dat naakt op haar rug lag, haar benen een beetje naar opzij en omhoog opgetrokken. Ze glimlachte. Alleen de positie van de fotograaf maakte dat de foto's van elkaar verschilden, alsof het meisje niet bewogen had tijdens de sessie. Ze zag eruit als een fotomodel.
De trucker ging bedachtzaam met het topje van zijn wijsvinger over één van de foto’s en voelde tranen opwellen. Toen hij merkte dat het barmeisje met hem mee keek trok hij zijn hand terug, pakte de foto van de tafel en stopte hem in zijn jaszak. De rest van de foto's deed hij terug in de envelop, die hij doormidden scheurde. Hij stond op, liep het damestoilet binnen en spoelde de snippers door. Toen hij er zeker van was dat ze verdwenen waren ging hij de bar weer in, zette zich aan de toog en bestelde zijn derde glas bier. Het meisje achter de bar keek hem zwijgend aan.
Na zijn vierde glas stond hij op en liep naar buiten. Het zwijgende barmeisje maakte hem nerveus. Hij klom in de wagen en haalde de foto uit zijn binnenzak. Hij keek naar het meisje. Ze was prachtig: ::haar lange haar lag achter haar uitgespreid op de zitting en alleen als je goed keek kon je zien dat ze een wond op haar hoofd had waar bloed uitkwam dat met de kleur van haar haar contrasteerde. Haar handen lagen op haar heupbeenderen die wat uitstaken, net als haar ribbenkast. ::Ze was bijna transparant zo wit. Met een zucht legde hij de foto op het dashboard. Hij zou hem inlijsten. Misschien ophangen aan de spiegel, zoals andere chauffeurs foto's hadden van hun vrouw en kinderen. Hij had het ze zien doen. Hij zou kunnen zeggen dat het zijn vriendin was, het bloed viel niet echt op. Het idee van een vriendin stond hem wel aan. Hij zette de foto recht overeind en knoopte zijn broek los. Sarah zou hij haar noemen.
Wat later op de snelweg richting de grens, belde hij het ziekenhuis waar hij Sarah had achtergelaten. Nadat hij opgehangen had draaide hij de volumeknop van zijn radio voluit en gaf gas. Het begon te schemeren en hij wist nog niet waar hij die nacht ging slapen. In de verte zag hij de lichten van de grenspost.
Toen hij zijn bord leeg had bestelde hij nog een glas bier en haalde, nadat hij zijn handen met een servet had schoongemaakt, uit de binnenzak van zijn spijkerjack een envelop met foto's die hij zorgvuldig voor zich op tafel rangschikte. Het waren foto's van een meisje van begin twintig dat naakt op haar rug lag, haar benen een beetje naar opzij en omhoog opgetrokken. Ze glimlachte. Alleen de positie van de fotograaf maakte dat de foto's van elkaar verschilden, alsof het meisje niet bewogen had tijdens de sessie. Ze zag eruit als een fotomodel.
De trucker ging bedachtzaam met het topje van zijn wijsvinger over één van de foto’s en voelde tranen opwellen. Toen hij merkte dat het barmeisje met hem mee keek trok hij zijn hand terug, pakte de foto van de tafel en stopte hem in zijn jaszak. De rest van de foto's deed hij terug in de envelop, die hij doormidden scheurde. Hij stond op, liep het damestoilet binnen en spoelde de snippers door. Toen hij er zeker van was dat ze verdwenen waren ging hij de bar weer in, zette zich aan de toog en bestelde zijn derde glas bier. Het meisje achter de bar keek hem zwijgend aan.
Na zijn vierde glas stond hij op en liep naar buiten. Het zwijgende barmeisje maakte hem nerveus. Hij klom in de wagen en haalde de foto uit zijn binnenzak. Hij keek naar het meisje. Ze was prachtig: ::haar lange haar lag achter haar uitgespreid op de zitting en alleen als je goed keek kon je zien dat ze een wond op haar hoofd had waar bloed uitkwam dat met de kleur van haar haar contrasteerde. Haar handen lagen op haar heupbeenderen die wat uitstaken, net als haar ribbenkast. ::Ze was bijna transparant zo wit. Met een zucht legde hij de foto op het dashboard. Hij zou hem inlijsten. Misschien ophangen aan de spiegel, zoals andere chauffeurs foto's hadden van hun vrouw en kinderen. Hij had het ze zien doen. Hij zou kunnen zeggen dat het zijn vriendin was, het bloed viel niet echt op. Het idee van een vriendin stond hem wel aan. Hij zette de foto recht overeind en knoopte zijn broek los. Sarah zou hij haar noemen.
Wat later op de snelweg richting de grens, belde hij het ziekenhuis waar hij Sarah had achtergelaten. Nadat hij opgehangen had draaide hij de volumeknop van zijn radio voluit en gaf gas. Het begon te schemeren en hij wist nog niet waar hij die nacht ging slapen. In de verte zag hij de lichten van de grenspost.
