Tweede sessie
Haar ogen, troebel van ouderdom, sperden zich wijd open toen ze vanaf de rotsige rivieroever naar de kolkende stroom beneden zich keek. "Alsjeblieft Ben, alsjeblieft, je weet dat ik niet kan zwemmen," smeekte ze, een mouw van zijn shirt vastpakkend met haar bonige hand, waarop de blauwe aderen scherp afstaken tegen haar transparante, door levervlekken gekleurde, huid.
"Je moet het proberen, Betty." Hij trok zijn arm los. Het was een ongelijke strijd tussen haar fragiele, door ziekte getekende, en zijn gespierde, goed geconserveerde, lichaam, ook al waren ze van dezelfde leeftijd.
"Ik kan niet!" protesteerde ze, haar hoofd zo hard schuddend dat haar dunne grijze haar over haar ogen viel.
"Je moet," hield hij aan.
Ze begon zacht te huilen, zich schikkend naar zijn wil. "Als jij dat vindt, Ben."
Hij kuste haar op haar wang en duwde haar met één krachtige beweging in het water. Ze sloeg wild met haar armen terwijl de woeste stroom haar uitgemergelde lichaam oppakte en naar beneden zoog.
"Je moet het proberen, Betty." Hij trok zijn arm los. Het was een ongelijke strijd tussen haar fragiele, door ziekte getekende, en zijn gespierde, goed geconserveerde, lichaam, ook al waren ze van dezelfde leeftijd.
"Ik kan niet!" protesteerde ze, haar hoofd zo hard schuddend dat haar dunne grijze haar over haar ogen viel.
"Je moet," hield hij aan.
Ze begon zacht te huilen, zich schikkend naar zijn wil. "Als jij dat vindt, Ben."
Hij kuste haar op haar wang en duwde haar met één krachtige beweging in het water. Ze sloeg wild met haar armen terwijl de woeste stroom haar uitgemergelde lichaam oppakte en naar beneden zoog.
