ON THE ROAD

 "Ze zeggen dat je, als je lang tegen de zon inkijkt, een gat in je hersenen brandt. Dat je dan voor de rest van je leven een gloeilamp met je meedraagt, als om je gedachten bij te schijnen. Mij is het nooit gelukt om lang genoeg te kijken, dus ik weet niet of het waar is wat ze zeggen, maar soms denk ik dat er na mijn ongeluk zo'n gat is ontstaan en dat ze niet alleen vergeten zijn het te dichten, maar ook om een lamp in de fitting te draaien. Helder is anders. In mijn hoofd stroomt alles door, in plaats van halt te houden en zich te nestelen."
"Wat bedoel je daar mee?"
"Nou, niet dat ik dingen kwijt ben, maar ze komen gewoon veel minder snel op hun plaats. Alsof ik permanent achter de feiten aanloop. Alsof alles met een omweg en te laat arriveert. Alsof mijn gedachten niet meer zeker zijn van het parcours dat ze moeten afleggen en dan willekeurig welke zijweg inslaan."
"En als je praat?"
"Dan niet, dan gaan de woorden goed. Ik geloof niet dat het iemand opvalt dat ik er niet ben. Herinneren is wél ingewikkeld, dus de volgende dag weet ik nauwelijks meer waar ik het over gehad heb. Het stoort me niet echt, en trouwens, als ik nadenk krijg ik hoofdpijn."
"Slik je je medicijnen nog?"
"Nee."
"Waarom niet?"
"Geen zin in."
"Ze zijn goed voor je, dat weet je best. Je zou je minder vreemd voelen."
"Dat geloof ik niet. En trouwens, wat heb jij er mee te maken."
"Is er iets?"
"Misschien moeten we er voor vandaag mee ophouden."